Akalım bakalım

Aksini düşünmenizi istemem ama ben hiç de buraya yazdığım kadar karamsar değilimdir genel olarak..Fakat bu aralar biraz öyleyim galiba..Bu yaz ilginç bir durum yaşamıştım..Hep içimden biraz biraz beklediğim ve de gerçekleşince de aslında sonunun gelmeyeceğini ve de yanlış olduğunu bildiğim bir olaydı bu...olayı kafamda ben mi kurdum ve de ondan gerçekleşti yoksa gerçekten kadermiydi halen bilmiyorum..Kafada yormuyorum..Ama bugün ne oldu bilmiyorum..Bu olay kafamda şekillenip duruyor kafamda..olmayacak ve bitmiş bu durum ya şöyle olsaydı ya ben böyle deseydim ya durumlar eşit olsaydı ya mesafeler olmasaydı diye kafamda dönüp duruyor. bazen diyorum ; kristal bir kürem olsaydıda ben görebilseydim olacakları..Hayat peki o zaman hayat mı olurdu? Biz ; biz mi olurduk peki? ben kadere inanıyorum..Hem de her zaman..Her durumun bir nedeni var..Ve her şerde bir hayır her hayırda bir şer vardır. Olmuyorsa bazı şeyler zorlamaya gerek yoktur bana göre..Yani yılgınlık değil, pes etmek değil.Ama bazen zor olaylar karşısında durmak gerekiyor.Hiç kimse zorla bir yere gelemiyor,işi gerçekleşmiyor, aşık olamıyor, aşık olduramıyor,evlenemiyor, evlenecek kimse bulamıyor,çocuk sahibi olamıyor falan da filan..liste uzar gider..Bazen akışa bırakmak gerek kendi benliğimizi...Akıp gitmek öylece..Karamsar başladım yazıya ama diyorum ki şimdi..Herşey iyi niyetle başlamalı ve herşey iyi olacak..Öyle işte..Ben buna inanmak istiyorummm....