Evet ; beklenen buluşma gerçekleşti..Hiç heyecanlanmadım..Hem çok şey bekledim ondan hem de hiçbirşey aslında..Hem içim acıdı bazen hem dedim kendi kendime boşver böyle daha mutlusun diye..Hiç konuşmadık geçmişten hem de çok konuşmak istedik.Şaka yapmak istedik birbirimize hem de yapmaya çekindik.Hem laf koyduk birbirimize hem de birbirimizi övdük..Hem hedeflerimiz ve arzularımızdan bahsettik hem de tüm umutsuzluklarımızı ve kırgınlıklarımızı gizledik.
Ben kendimden çok daha üstün bir performans gerçekleştirdimm..Herhalde bunda uzun zamandır birbirimizi tanıyor olmamızın etkisi hakimdi.Ve de anladım ki ben onun hayallerinde yokum.Bir ara çok evlilikden bahsetti.Evlenince şöyle yapıcam şunu koyucam ; bunu alıcam diye..Çok rahattı bunlardan bahsederken..Benim tepkimi mi ölçtü; işte onu bilemem..Ama çok da takılmıyorum..Devamlı eli telefonlarındaydı..Hatta bir ara dedim ki kanser yapıyor aman dikkat bu kadar bağımlı olma bile dedim..Ayrılırken ise çok tuhaftı..Sanki hep görüşüyormuşuz gibi ayrıldı..Bir de beni ara dedi. Oturduğumuzda ise bir ara Türkiye'ye çok daha sık uğrayacağının altını çizdi..Belki bir aşkı vardır burada..Onun için gelecektir..Her ne kadar işleri nedeni ile bunun bu şekilde gerçekleşeceğini belirtse de...Öyle tuhaf hissettim ki kendimi. Yakın olmayı istedim hem de dedim ki olmalısın ; olmamalı ; olursa ne yaparım diye..Olmadı nitekim..Bence bu gelişinde başka birşey daha olamayacak...Aramızdaki elektrik bu boyutta değildi..Ne yapayım ya? Ne yapayım? Melankolikde olmak istemiyorum ama..Fakat bu durum bana çok uygun değil.
Yani hem çok şey konuştuk hem hiç birşey...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder